Gdyby ludzie robili tylko to, co wyglądało na możliwe,
do dzisiaj siedzieliby w jaskiniach.
Stanisław Lem
W wolnych chwilach odświeżam sobie biografię Marii Skłodowskiej Curie autorstwa Ewy Curie (mam egzemplarz z 1938 r.)
Jeszcze trwa rok poświęcony największej Polce, co wywołuje we mnie parę refleksji.
Nader skromne te obchody. Gdy wizytuje się muzeum Marii na ul. Freta w Warszawie uderza żenująca siermiężność ekspozycji, np. odręczne opisy eksponatów na kartkach papieru – jakby wyrwanych z zeszytu… Świat bardziej szanuje swych bohaterów i gości w muzeach.
Zresztą, nie tyle to jest ważne (a może już i nieaktualne).
Raczej smuci mnie zderzenie w obecnej świadomości społecznej tej WIELKIEJ postaci, utalentowanej, pracowitej, głęboko ludzkiej, skromnej i nie zepsutej sławą – z obecnymi bufonami i celebrytami.
Ona na marginesie, oni we wszystkich mediach. Tuzinkowe i często niechlubne wzorce, efemerydy historii – wobec nieprzemijających zasług i wartości.
Także w kontekście obecnej nauki, gdzie też mamy do czynienia z celebrytami i jednostkami sprzedającymi się dla sławy i pieniędzy.
Zajrzałem do FB – jest strona o Marii! – może nie będzie tak źle?
http://www.facebook.com/maria.sklodowska.curie
Lapidaria 