Znamy wynik wyborów prezydenckich w Polsce, przynajmniej ten ogłoszony przez PKW drugiego czerwca rano. Nawet jeśli będą reklamacje, to nie wydaje się by to coś zmieniło. Chyba, że, wzorem Rumunii, Komisja Europejska lub inne ciało UE spróbuje te wybory obalić.
Ilustracja pokazuje jak inny obraz otrzymujemy uwzględniając powiaty w porównaniu z rozpowszechnianym w mediach głównego nurtu podziałem głosów wg województw. Polska tylko w przybliżeniu jest podzielona na wyraźne rejony poparcia. To jeden z przykładów jak te media fałszują prawdziwy obraz. Mam nadzieję, że nie będzie tak w odniesieniu do samych danych ogłoszonych przez PKW. Nie będę się na nich skupiał, bo mamy o tym aż nadto informacji z różnych źródeł.
Dla mnie sukces Nawrockiego był oczekiwany i uzasadniony.
Tym bardziej, że włączyło się hasło #bylenietrzaskowski (lub podobne), nawet jeśli alternatywa dla wielu osób była wątpliwa. O tym, dlaczego R. Trzaskowski nie jest dobrym wyborem, pisałem w artykule Czas decyzji (opublikowanym w miejscu bardziej odpowiednim dla dyskusji niż ten blog ze względu na ilość obserwujących).
Pewną rolę odegrało też zmęczenie społeczeństwa zarówno duopolem jak i brakiem zmian. W szczególności nie dotrzymywanie obietnic koalicji rządzącej.
Trzeba wskazać też coraz bardziej natrętną i wręcz nienawistną propagandę w mediach rządowych, w której używa się wobec opozycji określenia jak: „skrajna prawica”, „ekstremiści”, „neonaziści”, „faszyści”, „biali suprematyści”… Tak właśnie Polaków przesadnie wielokrotnie nazywano – za ich prosty patriotyzm, za miłość do Polski. Osobiście uważam, że to zarówno celowe podsycanie postaw społeczeństwa przez polityków jak i niezrozumienie czym jest faszyzm i nazizm.
Było też wiele kłamstw, nawet chamstwa, bezczelności. To wszystko osłabiało wizerunek władzy i jej agend.
Już po wyborze widziałem prezenterów TVP w strojach… żałobnych i z dramatycznymi minami na skraju płaczu. A może tylko mi się wydaje …
Media powinny ulec uzdrowieniu.
Jest i będzie wiele komentarzy oraz analiz dotyczących wyniku wyborów i co będzie dalej.
Krótkie expose D. Tuska z 2 czerwca pokazuje, że rząd zamierza realizować dotychczasowe cele. Może to tylko retoryka dla zachowania twarzy a może … zobowiązanie D. Tuska wobec swych patronów, za których uważa się Ursulę von der Leyen i władze niemieckie.
Co z Rafałem Trzaskowskim? Cóż – miał być przyszłością, przegrał dwukrotnie.
Jak już pisałem – skoro tak chciał być prezydentem – będzie, ale Warszawy.
Zacytuję fragmenty wypowiedzi Roberta Winnickiego na platformie X z uzupełnieniem w [ ]:
Karol Nawrocki zostanie zaprzysiężony najprawdopodobniej 6 sierpnia br. Prezydentem RP został wybrany człowiek z trudnym życiem i burzliwą młodością, które to przeciwieństwa nie tylko go nie złamały, ale zahartowały i dały siłę. Podobnie było w tej kampanii wyborczej, walec mediów, służb i rządowej propagandy jaki po nim przejechał, był niesamowity. Ustał i wygrał. W związku z tym co się wydarzyło i jak się wydarzyło, jak się wszystko potoczyło, konsekwencje tych wyborów są o wiele, wiele bardziej dalekosiężne niż tylko wybór prezydenta. Po pierwsze, sprawujący władzę zaledwie od 1.5 roku rząd Donalda Tuska dostał olbrzymią czerwoną kartkę od społeczeństwa. Po drugie, co jeszcze bardziej kluczowe, mamy do czynienia ze zmianą systemu politycznego. Trzecią, niepodważalną siłę polityczną w Polsce jest Konfederacja a blisko 15% Sławomira Mentzena i ponad 6% Grzegorza Brauna, czyli w sumie ponad 4 miliony głosów, stały się kluczowe dla II tury. Bez wyborców Mentzena i Brauna Nawrocki nie miałby najmniejszej szansy. [trzeba jednak wspomnieć, że Nawrocki dużo zawdzięcza samemu sobie, swojej wytrwałości, aktywności i odporności na wiele ataków; nie miał dużego wsparcia od PiSu. Można też powiedzieć, że wielkim zwycięzcą w tych wyborach prezydenckich okazał się Grzegorz Braun, zaskoczył wszystkie sondażownie [[które także odegrały negatywną rolę]] i jednocześnie w kluczowym momencie jego decyzja polityczna dała zwycięstwo, 92% wyborców Brauna oddało głos na „mniejsze zło”. Bez tych głosów nie będzie żadnego rządu w Sejmie w 2027 roku. Jest też spora zasługa Slawomira Mentzena, który pozyskał wyborców najpierw dla siebie, a potem dla Nawrockiego poprzez swoje wywiady z sumaryczną oglądalnością przekraczającą 10 milionów odsłon. Podobnie Krzysztof Stanowski, który wywiadami z kandydatami zmienił oblicze kampanii prezydenckiej oraz pokazał jej różne mankamenty].
Po trzecie, najistotniejsze, ta zmiana polityczna jest efektem zmiany komunikacyjnej. Nastąpił ostateczny upadek systemu medialnego III RP. Gdyby nagonka na Nawrockiego lub kogokolwiek innego, wydarzyła się jeszcze kilkanaście lat temu, z podobnego kalibru zarzutami, zostałby w II turze zmiażdżony. Nic takiego nie nastąpiło bo to Internet rządzi już w świadomości ogromnej części polskich wyborców a prawica różnych odcieni, wypychana przez dekady z tradycyjnego, głównego obiegu, pływa w nim jak ryby w wodzie. Mamy więc w 2025:
– prezydenta dr. Karola Nawrockiego,
– system trzech partii dominujących i kilku balansujących na progu,
– pluralistyczny system medialny z dominującą rolą Internetu.
—–
Inna opinia z sieci, z którą się zgadzam:
… ktoś, kto się bił i dostał nieraz lanie, będzie podejmował lepsze decyzje w razie wojny niż człowiek, który społeczeństwo ma za nic i myśli, że wie lepiej, jak ludzie mają żyć. Elity mają za nic zwykłych ludzi, którzy od rana do wieczora tyrają, by ten kraj się rozwijał. Rafał Trzaskowski to przedstawiciel tych elit, a jednocześnie kameleon establishmentu i globalistów.
Było wiele krytyki od strony opozycji wobec środowiska Rafała Trzaskowskiego, że np. wstrzymali pieniądze dla kontrkandydata/PiSu, łamali bezczelnie prawo, nawet próbowali sfałszować wybory.
To nie jest trudne – wystarczy, że jakiś członek komisji w lokalu wyborczym dostawi drugi krzyżyk, by głos był nieważny. Podobno były przypadki parokrotnego wykorzystywania zaświadczeń do prawa głosowania, urządzano wycieczki wyborcze by takie postępowanie umożliwić także w innym miejscu niż właściwym.
Koalicja rządząca i sam Trzaskowski okazali mało pokory wpadając w euforię zwycięstwa tuż po ogłoszeniu pierwszych szacunków wyników. Okrzyki „zwyciężyliśmy!” były przedwczesne i wystawiły te osoby na śmieszność, co potem odzwierciedliło się w wielu memach i żartach. Dwie godziny imprezowania, a kac na 5 lat, a może więcej. Rwanie szat pogłębia ten obraz.
Przypomnę, że Trzaskowski miał łatwiej w miastach, szczególnie w „swojej” Warszawie, w której dodatkowo przeważa elektorat koalicji rządzącej. I dlatego, że główne media, a także te będące w rękach zagranicznych też go wspierają. Podobnie jak środowisko administracji Unii Europejskiej i wiele rządów i partii w Europie. A ogólniej – rząd ma wszelkie służby i fundusze. Ta wyborcza gra nie była i nie jest równa dla obu stron! A mimo tego wszystkiego nie udało się – przegrali przez swoje błędy i zadufanie, a wygrani mają prawo do okrzyku: wygrała Polska!
Wygrana Karola Nawrockiego to wielkie zobowiązanie, szczególnie wobec tych, dzięki którym odniósł sukces. Wygrał zdecydowanie w Polsce prowincjonalnej, tam, gdzie dominują małe, rodzinne gospodarstwa rolne, bezcenne dla bezpieczeństwa żywnościowego i zrównoważonego rozwoju. Tych gospodarstw trzeba bronić przed zakusami ich likwidacji.
Ważne jest aby owoce tej mobilizacji społecznej nie były zmarnowane przez polityczne wojenki. Wszystkie siły patriotyczne powinny dążyć do zawiązania jakiegoś sojuszu polskiej centroprawicy z wizją współpracy z pozostałą częścią obozu politycznego.
A także by rozliczać społecznie w czasie prezydentury samego Nawrockiego oraz jego biuro, ministrów i doradców z dotrzymywania złożonych deklaracji.
Oczywiście nie wszyscy zgadzają się z tymi deklaracjami, są nawet są im przeciwni, ale w zaistniałej sytuacji powinna przyjść refleksja – może większość ma rację, przynajmniej w jakimś znaczącym stopniu, może trzeba pójść na rozwiązania kompromisowe? Dla dobra Polski.
Ten wpis jest oceną wstępną – „po owocach poznamy ich”.
Lapidaria 