Tag: repolonizacja mediów

Cenzura +

Autor oro47, opublikowano w edukacja, książki, manipulacja, marketing, media, medycyna, nauka, polityka, prawo, psychologia, reklama, Wszystko, zdrowie

cenzura - stempel

Społeczeństwo, które wprowadza cenzurę,
jest społeczeństwem, które samo siebie okłamuje.
Wark McKenzie

Przy okazji ogłoszenia rządowego projektu ustawy o podatku od reklam w mediach odżyła dyskusja o mediach w ogóle, a także o cenzurze. Niektórzy podnieśli od razu podobieństwo do dawnej afery dotyczącej cenzurowania Internetu (Acta 2), i że to zamach na wolność słowa. Część prywatnych stacji telewizyjnych i radiowych ostentacyjnie zawiesiła na jeden dzień nadawanie audycji wg swojej ramówki, ukazały się artykuły pełne oburzenia w prasie pod zarządem zagranicznych właścicieli. Marszałek Senatu Tomasz Grodzki wygłosił gromkie orędzie w TVP (co w tym przypadku pokazało, że z wolnością słowa w mediach rządowych nie do końca jest tak źle).
To, że ta wolność wypowiedzi jest duża czy nie, to sprawa względna, o czym za chwilę, natomiast większość komentatorów zgodna jest, że chodzi tu głównie o pieniądze. Wiadomo, że nikt nie lubi płacić podatków, ale również wiadomo jest że potentaci medialni, zwłaszcza ci zagraniczni (Polska nie ma w tej branży potentatów), płacą nieproporcjonalnie do swych dochodów małe podatki. Można mówić też o znacznym monopolu informacyjnym tych podmiotów. Zatem zgodzę się z kierunkiem działań rządowych by tę niewspółmierność zmniejszyć oraz iść w kierunku repolonizacji mediów. Tu jednak ważna uwaga – źle by było gdyby miało to oznaczać państwowy monopol – trzeba się równie silnie bić o lokalne, także prywatne, polskie co do kapitału i narracji podmioty, nawet te małe.

Tak więc hipokryzją jest akcentowanie tylko sprawy pieniędzy i tylko wolności słowa. Z drugiej strony – ograniczanie wolności ma często podłoże czyichś interesów, w tym finansowych …

Ta wolność jest ważnym zagadnieniem, ponieważ media stanowią de facto „4. władzę” o wielkiej sile wpływu.

Wolności słowa w Polce – wbrew deklaracjom rządowym i prezydenta, jeszcze dużo brakuje. Można to pokazać na licznych przykładach. We wpisie Oblicza blamażu mediów i polityków wskazałem na wycinek zagadnienia na przykładzie relacjonowania przebiegu wyborów w USA w 2020 r. Było o typowych zjawiskach występujących nie tylko w Ameryce ale i u nas: oszukiwanie, niekompetencja, brak profesjonalizmu i tendencyjność.  Wszystko to służy brudnej walce politycznej, w tym ideologicznej, i ma niewiele wspólnego z rzetelnym (obiektywnym) dziennikarstwem. Widać podwójne standardy etyczne i w percepcji zjawisk.

Znana jest sprawa usuwania kont Donald Trumpa, Roberta F. Kennediego Jr z twittera, Instagrama itd. oraz innych polityków prawicy wg widzimisię lewackich właścicieli platform społecznościowych. Nawet oficjalne strony rządowe jak Instytutu Pamięci Narodowej są usuwane z sieci – i to przez tych, którzy nominalnie deklarują się po stronie wolności.

Mamy do czynienia z wyraźną cenzurą prewencyjną polegającą m.in. na niedopuszczaniu przez główny nurt mediów pewnych osób do głosu. Znany jest przypadek byłego posła Roberta Majki, ale także prezydenta II RP Jana Z. hr  Potockiego, szeregu nonkonformistów politycznych a zwłaszcza oponentów władz.

Udzielanie koncesji medialnych, kolaudacje, dopuszczanie dziennikarzy do komentowania pewnych źródeł i do dziennikarskiej kontroli bywa podobnie ograniczane.

Również przedstawicielstwo partyjne np. w TVP jest limitowane – bardzo rzadko zaprasza się tam posłów Konfederacji i innych ruchów patriotycznych po prawej stronie, a ich poglądy i wypowiedzi manipuluje. Grzegorz Braun, gdyby nie to że jako poseł występuje w Sejmie, byłby prawie nieznany, bo do głównego nurtu mediów nie jest dopuszczany.  Jeśli już,  to przez manipulowanie jego wypowiedziami i oczernianie. Nomen omen – oczerniany jest Hubert Czerniak – niezależny od medycyny rockefellerowskiej lekarz piętnujący jej grzechy. W jego przypadku, chociaż nie odosobnionym, doszło do powołania przed sąd korporacyjny, którego skład wykazał małe kompetencje by dyskutować z obwinionym za mówienie przez niego prawdy. A nie mówienie prawdy też jest formą cenzury,
W ogóle ostro cenzuruje się niezależnych lekarzy i naukowców, którzy wytykają błędy i kłamstwa mediów oraz rządu dotyczące „pandemii” i szczepień. Propagandy na ten temat nie powstydziłby się Goebbels – powtarzanie w kółko nierzetelnych informacji zaczyna słusznie podburzać społeczeństwo.
Pociągnę ten wątek medyczny, ponieważ zwłaszcza tymi sprawami się interesuję.

Duże zasługi w odkłamywaniu fałszów medycznych ma np. Jerzy Zięba, człowiek o dużej wiedzy gromadzonej od naukowców z całego świata, ale także postulator ciekawych i efektywnych rozwiązań dla naszego życia społecznego, jak koncepcja WIR (Weto obywatelskie, Inicjatywa ustawodawcza i Referendum obligujące parlament) lub prosta nowelizacja ustawy o wykonywaniu zawodu lekarza i dentysty.
Znamienny jest zakaz w mediach dopuszczania go tam do głosu. Wielokrotnie się do nich dobijał, nawet do Telewizji Trwam i Radia Maryja – w ufności, że tam mówi się (a powinno się mówić) prawdę – bez skutku. Podobnie jego listy do posłów i polityków w ogóle.
Szalejąca cenzura dotknęła go na YT, gdzie skasowano kanał z kilkuset nagraniami, podobnie na twitterze.
Jego wypowiedzi są krytykowane bez sprawdzenia u źródła i zaocznie – wbrew regułom uczciwego dziennikarstwa.
Ten proceder spotkał bardzo wielu ludzi, którzy potracili swoje kanały w mediach społecznościowych lub ich wypowiedzi zostały wyrzucone pod fałszywymi pretekstami. Na twitterze i Facebooku limituje się dostęp do całych niezależnych platform (że jakoby są niebezpieczne, zawierają fałszywe informacje, podobne komunikaty pojawiają się też przy pojedynczych wpisów).
Nie będę przytaczał wielu przykładów, ale jako emblematyczny podam ten właśnie dotyczący Jerzego Zięby.
Facebooka cenzurują w Polsce m.in. dwie panie – etatowo zatrudnione tam jako fact-checkers.
Jak to wygląda, J. Zięba omówił w materiale Kto cenzuruje polski Facebook – pokazał zdanie po zdaniu przeinaczenia, niekompetencję i złą wolę. Ale wiele spraw staje się jasnych gdy uwzględni się wymagania sponsora – pecunia non olet….
Pan Jerzy dokonuje dalszej miażdżącej weryfikacji … cenzorów FB w kolejnym omówieniu:
https://vk.com/video-201956532_456239053  – okazuje się, że  pecunia non olet….
Sprawy idą nawet dalej niż sama cenzura – powstają całe strony i profile poświęcone hejtowaniu autora i jemu podobnych, zatrudniane są też  „farmy trolli” do tego celu – wyszydzania, obrażanie, manipulowania informacją.
Ciekawe jest, że kontrolerzy dbający (a także zainstalowane algorytmy) o poprawność na mediach społecznościowych, akurat tych profili i stron … nie usuwają ani nie ograniczają. Podobnie jak nikt nie usuwa zalewu reklam medykamentów w mediach, pomimo że w większości są kłamstwami (na przywołanej stronie mam bardzo dużo wpisów o kłamstwach medycznych i farmaceutycznych).
Cenzurą jest też ograniczanie zasięgów wybranych stron i osób, zmniejszanie ilości polubień ich materiałów, liczby śledzących i subskrypcji, oficjalnych liczników odsłon itp. Sam odczułem te działania. Usuwa się też „za karę” monetyzację materiałów autorów,  jaka powinna im przypadać zgodnie z umowami i zwyczajem przy dużej oglądalności.
Zatem słuszny jest argument, że – aczkolwiek podatek od reklam dotknie zwłaszcza duże firmy, to te małe pozbawione monetyzacji faktycznie mogą nie przetrwać.

Działają tu też organizacje jak demagog.org.pl, które stronniczo oceniają wiadomości w sieci – mieszając trochę prawdy i trochę fałszu w swych analizach, a nawet tworząc własne fake-newsy. Szerzej o tym w artykule
Demagog – samozwańczy cenzorzy Internetu.

Gorzej, gdy w rolę nieudolnych kontrolerów wchodzą gremia profesorskie, takie jak te, które w imieniu PAN wydały oświadczenie w sprawie wywiadu prof. dr hab. Romana Zielińskiego jaki był zamieszczony na stronie Stolik Wolności. 

Profesor nie po raz pierwszy zabrał głos na temat nadużyć merytorycznych, mówiąc dosadniej – kłamstw, w wielu aspektach oficjalnego stanowiska Ministerstwa Zdrowia i jego agend w kwestii covid-19 i szczepionek. Było o tym np, na prawie 100 stronach książki „Fałszywa pandemia”.

Profesor R. Zieliński odpowiada 34 naukowcom z PAN tym artykułem
https://stolikwolnosci.pl/profesor-roman-zielinski-odpowiada-34-naukowcom-z-pan/

By krótko to streścić (materiał jest obszerny i fachowy), słowami R. Zielińskiego:
„Autorzy Stanowiska popełnili wszelkie możliwe błędy logiczne jakie zazwyczaj spotyka się w sposobie argumentowania osób, które chcą zdezawuować dany pogląd wbrew istniejącym faktom”.
Dodam, że jest tam wykazanych też wiele naukowych błędów merytorycznych.

Siła tych demaskacji R. Zielińskiego wynika z szerszego spojrzenia, „łączącego kropki” wiedzy z różnych dziedzin oraz dostrzegania ogólnych mechanizmów manipulacji.
Widać z riposty, że kompetencje profesora wielokrotnie przewyższają te jego krytykantów.
Przedstawiono jakże charakterystyczny rys wielu współczesnych naukowców i „ekspertów”, którzy stali się bardziej celebrytami, pieszczą swoje synekury przez przytakiwanie sponsorom i władzy, dali się uwieść propagandzie farmacji i jej kurateli.
Uwagi profesora odnoszą się jeszcze bardziej do postawy wielu dziennikarzy i mediów w ogóle – łatwo krytykują, wyśmiewają, szukają sensacji a jednocześnie nie mają potrzebnej wiedzy w omawianym temacie. Przy całej merytorycznej sile jest to jednocześnie eleganckie – bez ataku ad personam,  „zaoranie”  takich postaw…

Ale smutne jest jak dewaluuje się nauka, która uprawia cenzurę i krytykanctwo na zamówienie. Poprawność polityczna nie pomaga nauce, nawet ją niszczy.

Nie tylko w mediach społecznościowych, ale także na rynku prasy, filmów i książek mamy cenzurę lub autocenzurę. Głośna była sprawa usunięcia z kiosków i półek Biedronki miesięcznika „Zdrowie bez leków”, gdzie piszą niezależni lekarze, naturoterapeuci i naukowcy o tym jak leczyć ludzi komplementarnie – łącząc medycynę z metodami naturalnymi.
Zadziałała sprężyna farmacji lub kogoś wpływowego z kręgów rządowych (?).
Podobnie – nie każde wydawnictwo zgodzi się wydać każdą książkę, i nie tylko ze względu na swój profil czy kalkulację zysku, ale ze względu na stosowanie cenzury  – własnej lub narzuconej.

Wreszcie  – na cenzurze cierpi kultura. O ile np. TVP ma ciekawe programy dedykowane kulturze i historii, to w podstawowym przekazie zauważam znaczne obniżenie poziomu programów kabaretowych – prawie brak aluzji politycznych, inteligentnej krytyki, hołubienie prymitywnego luddyzmu a nawet prostactwa. Podobnie w innych telewizjach. Wygląda na to, że twórcy kabaretowi unikają dawniejszej odwagi – zastraszeni cenzurą?
Zatem, gdzie tu nasza reklamowana polska wolność słowa?

Powracając na chwilę do tego co dzieje się w USA. W tym materiale pokazano tylko urywek (od ok. 8′) z tego, jak tam manipulowano informacją medialną – cięcie i sklejanie filmów dla propagandy ze strony polityków i zwolenników J. Bidena i inne wykroczenia z kryminalnymi włącznie. W trakcie przesłuchań w Kongresie podczas impeachmentu D. Trumpa pokazano szereg fałszerstw medialnych i prawnych. Nie będę tego tu podsumowywał – na to przyjdzie czas po dalszych procesach, jakie są zainicjowane przez Republikanów w sądach.

Przy okazji raportów Eweliny Frihauf wspomnę jeszcze o  manipulacjach i oszustwach dotyczących też gospodarki. Chociaż było to już wielokrotnie komentowane, to poniżej jej podsumowanie afery na Wall Street.
Wszystkie te amerykańskie „wzorce” pokazują jak cenzura i kłamstwa niszczą demokrację.

W tym wpisie tylko wypunktowałem niektóre zjawiska – ale to blog lapidarny  – jak w nazwie, więc tyle na teraz.
Znajdziesz jednak na mym blogu wiele innych wpisów o manipulacjach i kłamstwach.

Reklama

Po wyborach prezydenckich 2020

Autor oro47, opublikowano w ekonomia, media, myśli, obserwacje, okolicznościowe, polityka, Wszystko
Szklanka pełna do połowy
szklanka do połowy pełna czy pusta?

Gdyby wybory mogły coś zmienić, to by były zakazane.
M. Twain

Znane motto Twaina traktuje się żartobliwie – lecz w przypadku Polski oddaje sytuację utrwalania istniejącego układu. Jednak wynik obecnych wyborów tym razem nie oznacza kolejnej „wewnętrznej” roszady i jest nadzieja, że ewolucyjnie monolit PO-PiS będzie osłabiony – pojawiła się trzecia siła (Konfederacja, inne ruchy oddolne), co w następnych wyborach, a może i wcześniej, pokaże nowe drogi i rozwiązania.

Po najdłuższej w polskiej historii kampanii wyborczej 12 lipca Polacy głosowali na jednego z dwóch kandydatów – Andrzeja Dudę (PAD) i Rafała Trzaskowskiego (RT).
Wg Państwowej Komisji Wyborczej wynik był następujący:

Za PAD 51,03% ważnych głosów
Za RT    48,97% ważnych głosów,
co wyłoniło wygraną Andrzeja Dudy
– przy frekwencji 68,18% (mimo „epidemii” – daję w cudzysłowie, bo w nią nie wierzę, czego kolejnym dowodem jest, że jest tak „inteligentna”, że na wybory zniknęła…).

Co prawda, jesteśmy jeszcze przed ew. reklamacjami, które są możliwe z różnych powodów (np. sporo głosów nieważnych z zagranicy), ale, o ile nie zdarzy się zasądzenie powtórki wyborów, to wynik jest przesądzony.

Wygrana PAD w liczbach bezwzględnych nie jest duża – ok. 420 000 głosów, co nie daje mu silnej legitymacji wobec szeroko pojmowanej opozycji. Wiele osób także tendencyjnie oddało głos nieważny – skreślając obydwu pretendentów – by zaznaczyć swój sprzeciw wobec utrwalania PO-PiSu.
Polska została podzielona na pół – zarówno w kwestii samego wyboru jak i geograficznie – za RT opowiedziały się generalnie zachodnio-północne regiony kraju, co pokrywa się z byłymi wpływami niemieckimi (hipoteza) – co widocznie nie zostało zniwelowane po 75 latach od końca wojny. To zastanawia, ponieważ w tych rejonach osiedliło się także wielu polskich repatriantów. Są też bardziej egzotyczne (?) konotacje – np. są to rejony dawniej zajmowane przez wojska radzieckie…
Ale będąc bardziej ścisłym: uprawnionych do głosowania ~30 mln,  oddano ważnych głosów ok. 20 mln,  czyli nie zagłosowało (w sposób ważny lub w ogóle) ok. 10 mln. Zatem Polska (społeczeństwo) nie jest podzielona na połowę, ale na trzy części po 33,3%,

Już w tym aspekcie zaznaczają się różne narracje dotyczące wyników, np. poniższy diagram przedstawia po lewej ocenę zgrubną, a po prawej mamy zestawienie dokładniejsze. Jednak co do ilości mieszkańców te obszary pomarańczowe prawie równoważą niebieskie. Bez tej uwagi i dokładniejszego przedstawienia sam lewy diagram jest przykładem pewnej propagandowej manipulacji – zauważalnej w argumentacji PO i zwolenników TR.

Zdjęcie
Wyniki wyborów wciąż są uzupełniane przez różne zestawienia dotyczące przekrojów demograficznych, w tym wieku, wykształcenia, płci, zawodów itp. gdzie interpretacja jest podobnie stronnicza – w obie strony,
zwłaszcza akcentowanie wiejskiego pochodzenia, niższych standardów cywilizacyjnych, rzekomo (bo to nie prawda) gorszego wykształcenia itp. Nie wróży to zgody a raczej wskazuje że wojna dwóch „klanów” będzie trwała.

Diabeł tkwi w szczegółach – np. najbardziej przekłamane jest woj. mazowieckie, gdzie dolicza się głosy zza granicy.
A propos – przy tak dużej Polonii (ponad 10 milionów) zastanawia dlaczego tylko ok. pół miliona było uprawnionych lub „obsłużonych”. Czy nie było w tym  jakiegoś manewru politycznego, oprócz nieudolności MZ?
Niewątpliwie rzuca się w oczy poparcie RT przez młodsze pokolenie.  Może to wynikać z utożsamiania się z kandydatem, który prezentuje się jako jego uosobienie. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę że jest równolatkiem A. Dudy (rocznik 1972). Innym czynnikiem jest „patrzenie w przyszłość”, „nowoczesność”, europejskość i podobne hasła, które bardziej przemawiają do młodzieży niż tradycjonalizm A. Dudy (PiSu). Zastanawia też, że młodsi, którzy są beneficjentami 500+ i innych programów rządowych – mimo to w większości zagłosowali przeciw PAD. Jeśli świadczy to, że nie dali się przekupić – zaliczam im na plus, ale może zagrał też inny czynnik – np. jednak większy zasięg propagandowy mediów spoza tych rządowych – młodzi ludzie już prawie nie śledzą TVP i podobnych stacji…
W końcu – młodzi na ogół są zbuntowani, w przekornej opozycji …

Te hasła i postawy  obozu opozycji i RT krytycznie przedstawiłem we wpisie Przed wyborem 28 czerwca. Dostało się tam i Dudzie (PiSowi) oraz innym kandydatom.

Przejdę do paru dalszych osobistych refleksji – właśnie po wyborach.

Jak wspomniałem – wieszczenie niektórych, że PO przepadnie po wyborach i przestanie się liczyć było złudne. Wojna będzie kontynuowana. Dokładniej – opozycji różnej maści wobec obozu zgromadzonego przy PiS, który słusznie otrzymał mocny sygnał ostrzegawczy. Zwycięstwo PAD było na włosku, bo TR uzyskał duże poparcie.

Uważam, że sukces RT jest głównie sumą protestów przeciw PiS a nie poparcie PO, czy innych partii.
W przemówieniu powyborczym Trzaskowski argumentował, że zostały przebudzone siły demokratyczne, którym droga jest Polska. Obawiam się że to tylko częściowa prawda, ponieważ duża część jego wyborców to te stare siły, które ujrzały bodajże ostatnią szansę by „było jak było” – podłączyły się różne barwy totalnej opozycji, beneficjentów uwłaszczeń i kadry jeszcze rodem z PRL.  Tacy to demokraci, którzy teraz znów nie chcą pogodzić się z wynikiem wyborów…
Zauważmy, że nastąpiły silne transfery z elektoratu Hołowni, PSL oraz lewicy, które szybko dały Trzaskowskiemu wysokie notowania bez szczególnych jego zabiegów.
Po ogłoszeniu przez Konfederację, że nie poprze nikogo i daje wolny wybór swym sympatykom, to wobec właśnie Konfederacji pokazały się różne zabiegi by coś dla siebie wyrwać – ze strony PO i PiS. W drugim przypadku było to szczególnie niskie po długotrwałym i tendencyjnym bojkotowaniu a nawet zwalczaniu Konfederacji w partyjnych mediach.
Także niskie po wyborach jest pomstowanie przez PiS na sympatyków Konfederacji – nie tylko przez zmianę z umizgów na hejt, ale i dlatego, że może bez poparcia części z nich PiS w ogóle by przegrał – Konfederacja okazała się „języczkiem u wagi”, co przewidywałem w poprzednim wpisie. Inna sprawa, że ci konfederaci którzy głosowali na RT zdradzili idee swego sojuszu.
Konfederacja w szczególności, ale także wszyscy, którzy głosowali na PAD warunkowo, wskazują wprost lub w domyśle, że będą prezydentowi odtąd pilnie patrzeć mu na ręce.

W różnych elektoratach Konfederacja stała się teraz „chłopcem do bicia”, zresztą wszyscy przegrani teraz doszukują się powodów swojego niepowodzenia bardziej u innych niż u siebie…
Trzeba Dudzie oddać to, czego dokonał – i to nie tylko w konfrontacji z RT, ale wobec całego systemu antyPIS, z rodzimą opozycją totalną z jej celebrytami, hejtem w sieci, niemiecką i unijną wrogością, z Sorosem i jego pieniędzmi na różne dywersyjne NGO,  z narracją i kłamstwami Gazety Wyborczej, Rzeczpospolitej, Dziennika, Polityki, Newsweeka, Faktu, TVN,  Wirtualnej Polski, Onetu i innych mediów opanowanych przez zagranicę.

Obserwuję i teraz ciąg dalszy pogardy dla wyborców PAD wytykający im ciemnogród, żerowanie na programach społecznych itp. To, że  ponad 80% rolników głosowało na Dudę stało się powodem że część opozycji zgłasza bojkot polskich produktów rolnych, nie dowodzi patriotyzmu a w ogóle raczej na głupotę tych ludzi.
Wskazuje się też na winę starszego pokolenia, nawet wiążąc to z jego niskim wykształceniem.

Osobiście mocno zaprotestuję jako senior – zarówno doświadczony jak i dobrze wykształcony i lepiej zorientowany w obecnej sytuacji niż wielu młodych. Może należę do wyjątków, ale śmieszy mnie też gdy ktoś mówi „to niemożliwe”, „tego się nie da zrobić”. Wierzę w mądrość właśnie starszych, którzy byli świadkami jak to, co „niemożliwe” jednak się stało. Natomiast od młodych oczekiwałbym więcej wiary i podniesienia świadomości, że obecne potyczki są czymś przejściowym – mimo że ważnym.  Sytuacja w Polsce przypomina podobny bój jaki rozgrywa się w USA między Republikanami a Demokratami *, walkę środowisk lewicowych z konserwatywnymi w wielu krajach. Niektórzy widzą w tym ważny etap dziejowy.
Ponieważ starsze pokolenie stopniowo się wykrusza, wcale nie jestem pewien że zmiana pokoleniowa przyniesie nam samo dobro, jeśli zaprzepaści się doświadczenia przeszłości i szereg wartości – co konsekwentnie jest realizowane w drodze do NWO.
Chociaż z pewnymi zastrzeżeniami co do elektoratu Dudy można się zgodzić, to jednak właśnie tej hejt dzieli Polaków, co zarzuca się PiSowi. Ostatnio nawet znani dziennikarze i politycy lansowali hasło ***** ***, pokazując jak niski mamy poziom nie tylko dyskusji, ale i kultury. Nie to, bym bronił PiSu (nigdy na nią nie głosowałem), ale trzeba spojrzeć na te nastroje obiektywniej. W żarcie obrońcy „obozu dobrej zmiany” odgryzali się podstawiając *** = TVN.
Ja podobnie żartobliwie dodam, że ***** sugeruje pożądane do obiektu tej czynności 🙂
Duda wzywa do pojednania a jego elektorat po zwycięstwie nie ma powodów, by hejtować opozycję, by coś więcej tak  (nieładnie) ugrać – jest po wyborach.

Podobnie Andrzej Duda – jak uprzednio pisałem, nie musi być już zakładnikiem PiSu ze względu że zaplecze partii nie będzie mu już potrzebne do następnego wyboru. Czy jednak spowoduje to jego większą niezależność? PAD deklaruje nieustępliwość w kwestiach dla niego ważnych, jak rodzina i „by Polakom lepiej się żyło”, ale – jak to w wyborach – deklaracje nie muszą być dotrzymywane. W realizacji swoich inicjatyw prezydenckich nadal musi się liczyć z realiami, wynikającymi z układu sił w parlamencie i podległości mediów „narodowych”, które są przede wszystkim PiSowskie. Być może jest też uzależniony od milczących układów i zobowiązań osobistych, doradców, a nawet – od skrytych mocodawców, którzy kiedyś go na tym stanowisku ustanowili. Jako naczelnik sił zbrojnych będzie się też liczył z rolą USA i NATO, która uzależnia Polskę dodatkowo.
Co prawda PAD już w pewnym sensie postawił się Kaczyńskiemu chwaląc M. Mastalerka, który przez prezesa PiSu był usunięty w cień. Ale to na razie mało znaczące sprawy…
Przy okazji – jednokadencyjność prezydencka (po odpowiedniej zmianie w Konstytucji) spowodowałaby że prezydent od razu zyskałby większą samodzielność.

Pozostają w mocy moje pytania przedwyborcze zebrane uprzednio – tym razem pod adresem Andrzeja Dudy i jego otoczenia.  Podkreśliłbym jeszcze potrzebę takiej repolonizacji mediów, aby i TVP była bardzie narodowa – nasza a nie partyjna. Oraz mniej ograniczeń dla publicystyki niezależnej w sieci, do której dokładam tę skromną ocenę powyborczą.

___
* Wkrótce osobny wpis o D. Trumpie, który rzuca nowsze światło na jego działania i walkę dwóch sił na świecie.

PS. Po przygotowaniu powyższego wpisu natrafiłem na ten dużo ostrzejszy artykuł niż moja krytyka R. Trzaskowskiego, która była  fragmentem wpisu Przed wyborem 28 czerwca.
Ciekawe, że ów artykuł jest napisany przez bardzo młodego człowieka, którego zainteresowania (> blog) pokazują szerokie horyzonty.